ستار

[ سَ / سِ ] (اِ) مخفف ستاره باشد که
بعربی کوکب خوانند. (برهان) (آنندراج)
(جهانگیری). || خیمه ای که بجهت منع
مگس و پشه زنند و آن را در این زمان
پشه دان گویند. (برهان). پشه ...

[ سِ ] (اِ مرکب) در زبان کنونی نیز
سه تار (آلت موسیقی که دارای سه یا چهار
سیم است). رجوع شود به ستاره. (از حاشیهٔ
برهان قاطع چ معین). ساز طنبور را هم
میگویند. (برهان). نام سازی است و ستاره ...

[ سِ ] (ع اِ) پرده. (منتهی الارب). ج،
سُتُر. (اقرب الموارد).

[ سَ تْ تا ] (ع ص) بسیار پوشنده.
(منتهی الارب). پرده پوش و پرده دار. (دهار).
پوشندهٔ گناه و پرده دار. (مهذب الاسماء):
برفت سایهٔ درویش و سترپوش غریب
بپوش بارخدایا بعفو ستارش.سعدی.

[ سَ تْ تا ] (اِخ) نامی است از نامهای
باریتعالی. (منتهی الارب). نامی از نامهای
باریتعالی، لوطیان و مقامران نظر به افعال
ذمیمهٔ خود خدای تعالی را بیشتر به این اسم
یاد میکنند. (غیاث) (آنندراج). من صفات اللََّه ...

[ سِ ] (اِخ) کوهی است در عالیه در دیار
بنی سلیم روبروی صفینه. (معجم البلدان).

[ سِ ] (اِخ) کوههای کوچک سیاهی که
منقاد است بنی ابی بکربن کلاب را. (از معجم
البلدان).

[ سِ ] (اِخ) کوهی است سیاه بین ضیقه و
حورا که بین آن و بین ینبع سه روز فاصله
است. (از معجم البلدان).

[ سِ ] (اِخ) ناحیه ای است به بحرین
شامل بیش از یکصد دِه که متعلق به
بنی امرؤالقیس بن زید مناة است. (معجم
البلدان).

[ سِ ] (اِخ) کوهی است به أجَأه. (از
معجم البلدان).

[ سِ ] (اِخ) پشته هااند بالای انصاب
حرم بدانجهت که سترده اند میان حرم و میان
حل. (منتهی الارب). رجوع به معجم البلدان و
المرصع ص ۵۶ شود.

[ سِ ] (اِخ) کوهی است از کوههای
حمی ضربه که از ستار تا امرة پنج میل است.
(از معجم البلدان). کوهی است به حمی.
(منتهی الارب).

[ سِ ] (اِخ) یوم الستار؛ جنگی میان
بکربن وائل و بنی تمیم بوده است و در آن
قیس بن عاصم قتادةبن سلمة الحنفی را که
فارس بکر بود کشتند، شاعر آنان گوید:
قتلنا قتادة یوم الستار
و زیداً اسرنا ...

(سَ تّ) [ ع . ] (ص .) بسیار پوشاننده . ؛~ العیوب الف - پوشانندة عیب ها. ب - صفتی
از صفت های خدا.

(س ) [ ع . ] (اِ.) پوشش .

Farsca - Farsca lüğətdə Farsca ستار sözünün Farsca mənası nədir? Farsca dilindəki ستار sözünün Farsca dilindəki mənasını yuxarıda oxuya bilərsiniz.